Nieuws

 

VERVOLG ZATERDAG 11 mei

Héhé hier zijn we dan terug……er is hier zoveel te doen dat we nauwelijks tijd hebben om”verslagen” uit onze duim te zuigen…Maar goed we waren dus gestopt bij zaterdag verleden week; na een “helse rit” door het Filipijnse verkeer kwamen we dan uiteindelijk terecht op een “rally” (politieke meeting)  met pastor Eddy Villaneuva; dit is namelijk de “hoofdleider” van J.I.L (Jesus Is Lord – church) en stelt zich dus ook kandidaat als senator. Deze man wil vanuit zijn christen-zijn heel wat veranderen in de Filipijnen o.a komt hij op tegen de corruptie in dit land, hij wil gratis lager onderwijs en economie ten goede van de armen….Die meeting had eigenlijk iets weg van een gigantisch open-air rockconcert; met reuze schermen en zangers – alles erop en eraan… Achteraf konden we hem nog even kort ontmoeten, wat wel “gaaf” was; pastor June was in zijn nopjes!

2 Filipijnse dames hebben dan ook nog ons team vervoegd om een paar dagen met ons op te trekken… nl “Mila” een oude schoolvriendin van Roos en “Faith” een dame die vorig jaar nog bij Peter en Kristien logeerde en ook bij ons in de Pottenbakker op bezoek was om een “lieke” te zingen… (do you remember?). En zo zat de auto “tjokvol” toen we naar “huis” reden…. En zo zit die drukke zaterdag er eindelijk op…..maar het wordt nog drukker!

ZONDAG 12 mei

Ongeveer 6 uur voor dat jullie in de dienst in “Overleie” zaten waren wij reeds aanwezig in het  kleine “J.I.L”-kerkzaaltje om de dienst bij te wonen; de prediking ging over “ANAK” (kind in het Filipijns) en ging over opvoeding en onderwijs aan onze kinderen vanuit bijbels perspectief… aansluitend werden de moeders (net zoals bij ons) in de bloemetjes gezet! Ook was er overvloedig veel enthousiaste zang geleid door een – al even enthousiast – Filipijns meisje(dezelfde van de bijbelstudie op vrijdag) … De rest van deze dag was -naar goeie christelijke gewoonte (!) even lekker “chillen” (rustig bewegen, geen stap te veel, bij wijze van spreken natuurlijk, ha ha) … Nadat we  samen allen lekker gegeten hadden op zijn Filipijns  natuurlijk! En…. dat is het dan voor zondag!

MAANDAG  13 mei

>>Marktdag; maar daar laat ik Kristien voor aan het woord! Ook komen er straks nog enkele foto’s (als het lukt) Doeoeii !

>Dank u Bernard! Toen we aankwamen was het slagwater aan het regenen; maar dat kon onze kooplust niet deren! Vol overgave stortten Roos en haar moeder zich op de kraampjes, want zaterdag is er een groot openingsfeest (Fiesta) !!! Vol ontzetting ruiken wij westerlingen de met vliegen bevolkte vis, kippepoten en -koppen (afzonderlijk verkrijgbaar), en vleeswaren. Bepakt en bezakt gingen we enkele uren later bezweet en beregend naar de “jeepny”. Na een verkwikkende maaltijd à la carte stapten we richting “Damascus”. Even tussendoor nog een bezoekje aan een sympathiek Columbiaans-Filipijns gezin waar we binnengeroepen werden voor een drankje en we konden die mensen ook eventjes uitnodigen op onze Fiesta!Gastvrijheid is hier dus super !!! De dag werd dan besloten met inpakken kadootjes voor de Filipijnse kinderen… tot morgen!

DINSDAG 14 mei

Eerst samen verzameld bij het project; winkelen in de supermarkt; samen gaan eten en voor de eerste keer sinds ons verblijf in de Filipijnen waren er ook “French fries” (frietjes) bij die dan nog verrassend lekker waren…..Daarna (Peter, Kristien, Faith en Bernard) bezoekje gebracht aan een “puzzelmuseum” … gigantisch; er was er daar ene bij van 32000 stukjes…. maar die is nog niet af! Een zekere mevrouw ,waarvan de naam ons nu ontsnapt, heeft al die (honderden) puzzels gemaakt en tentoongesteld; alle maten en vormen; zelfs in 3D! ‘s Avonds inpakken kadotjes deel 2. Daarna inpakken en wegwezen in ons warme(!)  bedje…..slaapwel en tot ons volgende verslag!

In het eerste deel van ons verslag waren we aanbeland bij de vrijdagmiddag 10 mei. Hierbij het vervolg van onze avonturen.

Een heel mooi moment was er in de avond: de eerste bijbelstudie werd gehouden !! Een meisje van 17 jaar leidde op een heel mooie manier het zangmoment. We stelden ons voor en Peter gaf de eerste bijbelstudie!! Hij sprak over Hebreeën 11, een schitterend gedeelte over geloofshelden uit het Oude Testament : wandelen met God (Henoch) gehoorzamen (Abraham) en opnieuw beginnen met God (Abraham zondigde maar mocht opnieuw beginnen). Er was onder andere een vrouw (die vlakbij het project woont), waar we al eerder mee gepraat hadden en die nu voor de eerste keer kwam. Het praten met de mensen in de straat gaat heel vlot, ze zijn meestal heel vriendelijk en open. Als we van ons logeeradres op weg naar Damascus gaan, maken we vaak praatjes met de mensen. Het is makkelijk want ze zitten allemaal buiten en we vallen echt op als ‘Europese toeristen’. Verschillende mensen spreken Engels en dat is wel handig.

Zaterdag 11 mei 2013

Een dagtrip naar Manilla stond op het programma. We konden meerijden met pastor June en dat was zeker geen overbodige luxe (hieronder meer daarover). Eerst deden we een grote winkel aan voor de eerste belangrijke boodschappen voor de verbouwingen: toiletten, wastafels, vloer en douches. We zijn wel wat grote winkels gewend maar hier was er werkelijk een enorme keuze, vooral aan toiletten. Een leuk detail trouwens in verband met toiletten waar we al veel mee gelachen hebben is de afwezigheid van toiletpapier… voor ons ondenkbaar maar hier de gewoonste zaak van de wereld. Maar er is wel WATER… in elk toilet staat er dus een plastieken steelkannetje. En als je geluk hebt dan vind je toiletten met een “sproeisysteem”. Je kunt begrijpen dat dit al voor veel hilariteit heeft gezorgd.

Na een ferme vertraging (wat niemand hier erg vindt !!) kwamen we aan in de grootste Mall (shoppingcentrum) van Azië. Daar hadden we een afspraak met Nathaniël Vanammel. Nathaniël is afkomstig van Heule en een buur van Eddy en Christine Debruyn. Hij is 4 jaar getrouwd met een Fiipijnse vrouw en heeft een zaak. Het was voor hem heel leuk vooral omdat het de eerste keer was dat er Belgen op bezoek kwamen. Hij nam hiervoor speciaal het vliegtuig. Hij woont  een uur vliegen van Manilla.

Na een leuke babbel en een snack (help, Bernard vond de porties miezerig klein en  heeft dus ook bijbesteld onder deskundige assistente van Nathaniël), liepen we richting zee.

Maar ik laat Bernard nu eventjes zelf aan het woord:

>Dankuwel euh….Kristien….. We waren dus in het MALL ASIAN centrum; een van ‘s werelds grootste winkelcentrums vlak gelegen aan zee; binnen was het koel (giga-airco)maar ons bezoekje aan het strand was bijna niet haalbaar voor mij; ik vermoed zo’n 40 a 45 graden…..ik was dus helemaal van slag vanwege het temperatuursverschil…..maar goed ik probeer nu toch even te resumeren; Er is reeds 1 week voorbij; de vliegtuigreis vanuit Schiphol verliep voortreffelijk; woensdagmiddag toegekomen en een onmiddelijke confrontatie met de fillipijnse levenstijl ! Het zijn eigenlijk allemaal lachende supervriendelijke lieve mensen die je steeds behulpzaam willen zijn…..EN OOK ….armoede! hier heb je verschillende klassen…de ergste zagen we reeds langs de autoweg: de krotwoningen langs en op de rivier…..ongelofelijk hoe mensen daar kunnen vertoeven; zonder water, rioleringen en toiletten…….dan de venters tussen de auto’s door met dubieuze flesjes ijsgekoelde drankjes….en dan het verkeer….man man man…! De rijstijl van de Fillipijnen grenst aan het uiterste…..en toch gebeuren hier minder ongevallen dan elders in de wereld; het zijn precies letterlijk mieren in een mierennest: met een soort zesde zintuig waardoor ze precies “net” niet tegen elkaar aanbotsen…tjonge tjonge………En dan die welbepaalde voertuigen! overal zie je die wereldbefaamde “Jeepnys” ; een soort gewijzigde  soms zelfineeengeflanste “open jeeps” in alle kleuren en maten en gewichten; hetzelfde met hun “tricycles” brommertjes met zijspan; ook in alle variaties…..een soort “eigen” openbaar vervoer……..en dat alles door elkaar heen  wriemelend!  maar goed….terug naar de studio en ik geef het woord eventjes aan  brother Peter:

Dank je wel Bernard, aan dit relaas kan ik niets meer toevoegen. Gezien het nachtelijke uur (neen niet wat je denkt: het is niet vroeg in de morgen,want we proberen Bernard te helpen zijn ritme te veranderen; met succes overigens:hij heeft ons zelfs al verrast met ontbijt om 8 uur ‘s morgens! Ongelooflijk maar waar!) zullen we de studio voor vandaag sluiten ….tot de volgende keer !

maandag 6 mei 2013

We planden om een dag op voorhand te vertrekken om heel zeker te zijn op tijd te zijn,zeker onszelf kennende… En we vertrokken enigszins met een uurtje vertraging, maar dat kwam omdat Kristin nog dringend naar de tandarts moest, wegens tandpijn in de nacht… wat een luxe om dat nog te kunnen doen. Onder militaire escorte van Bart vertrokken we dan richting Schiphol.

dinsdag 7 mei

Na een nachtje goed slapen vertrokken we op TIJD naar de vlieghaven. Oei, onze valiezen wogen toch wat te zwaar, maar gelukkig konden we het teveel meegeven met onze instructeur Bart. En na de ganse controle doorlopen te hebben zonder moeilijkheden konden we het vliegtuig op voor een 15 uur durende vliegreis. We zaten met 4 op een rij en  amuseerden ons met het bekijken van gekke slapsticks en het maken van grappen. We maakten (volgens Roos)het meest lawaai op het vliegtuig…Maar al spoedig zaten al onze buren ook te kijken naar de gekke filmpjes. Slapen was wel wat moeilijk (we sliepen haast niets) en na een tussenstop in China landden we 15 uur later veilig in Manilla. Ondertussen was het …

woensdag 8 mei

De warmte kwam ons tegemoet, evenals ook onze chauffeur, samen met de moeder en broer van Rose.

We maakten al direct kennis met de Filipijnse drukte (er wonen 10 miljoen mensen in Manilla), gastvrijheid (we kregen een lekkere pansit in de auto gemaakt door de mama)levensgevaarlijke chauffeurs(ze rijden links voorbijstekend, rechts voorbijstekend, maken slaloms, toeteren…)gigantische rijkdom en confronterende armoede. Een veelheid van indrukken overspoelde ons.

We deden wat boodschappen (het zou maar 10 minuutjes duren, maar het duurde enkele uurtjes…). We reden daarna vol verwachting naar het “domein”. Waaw, er is nog zoveel werk zei Roos. Maar gelukkig hadden we Peter mee en met zijn nimmer aflatende “halfvol glas”-mentaliteit zag hij alle mogelijkheden die er AL zijn. Wat een geschenk dat de Heer gegeven heeft. Een mooi terrein van in totaal 1800 m² verdeeld in 3 stukken: eerst een woonhuis (waar de moeder van Roos zal wonen die als prima conciërge zal functioneren),dan  6 studio’s + huisje en tenslotte een onbebouwd stuk  van een goede 600 m². Er staan fruitbomen, er is water voorhanden en overal zie je dat de vlijtige groene vingers van tita Belin, dat is Rose haar moeder, die wij tita (= tante) noemen, hun werk hebben gedaan. Ze plantte een weelde van allerlei bloemen en struiken aan…

We brachten een nachtje door in het hotel van vrienden van Bart en Rose. Een bed, heerlijk douchen met koud water want we zweten kilo’s (weg – dat hoop ik toch)…

donderdag 9 mei

Na een jetlagachtige nacht (ja je bent ‘s nachts wel een paar uur klaarwakker, want er is 6 uur tijdverschil) vertrokken we op “Filipijnse tijd” (dat betekende in dit geval 2 uur te laat, maar ze hebben hier alle tijd, geen stress, dat betekent vaak wachten, te laat aankomen maar niemand ergert zich daaraan) naar de notaris voor een belangrijke stap: de handtekening voor de definitieve aankoop. Een heel bijzonder moment na 7 jaar voorbereiden… De eigenaar en pastor June (de voorganger van de JIL church) waren er ook.

In de avond waren we te gast bij de ex-eigenaar. Hij vertelde ons in geuren en kleuren over zijn bewogen leven en zijn plannen en dromen.

Vrijdag 10 mei

Na een lekker ontbijt bij de meder van Rose gingen we met pastor June naar de grond. Hij was vol blijdschap en zag heel veel mogelijkheden in wat er AL was (aha, nog een’ halfvolle glas’ ‘kijker!!)

Er zijn 15 kerken met hun eigen voorganger, maar die regelmatig bezocht worden door pastor June om hen te bemoedigen en te helpen. Ze houden per kerk 2 tot 3 keer per jaar een retraite, en dat zowel voor christenen als niet-christenen. Dat betekent dat er  haast elk weekend wel een retraite gehouden wordt. Een eigen gebouw  hebben hiervoor is iets waar ze al heel lang voor bidden. We waren verwonderd, versteld, verblijd over deze prachtige leiding van de Heer. In dit retraitecentrum zullen honderden mensen Jezus ontmoeten tijdens de retraites.

Men wil een architect vragen om een plan te tekenen: op het onbebouwd stuk wil men een samenkomstruimte zetten voor de deelnemers aan de retraites. Dan blijft er nog ruimte over om mettertijd extra slaapruimtes te bouwen om de capaciteit te vergroten.

Daarnaast is er het verlangen om kerksamenkomsten te starten op de grond. Er zijn nu al wekelijkse bijbelstudies, die al enkele jaren doorgaan in het huis van de moeder van Rose. Als deze groep doorgroeit, wil men starten met samenkomsten op zondag. Er is nu immers een locatie.

Tenslotte is er de hulp die zal gegeven worden aan de armen. Op 18 mei bijvoorbeeld worden er 200 boekentassen en schriften uitgedeeld zodat 200 kinderen van de armsten in juni het nieuwe schooljaar zullen kunnen aanvatten. Geweldig toch? Want geen onderwijs volgen betekent automatisch dat ze niet uit de cirkel van armoede geraken…

Volgend deel van het verslag volgt binnenkort…