Mozes
Een van de bekendste roepingen uit de Bijbel. De eerste 40 jaar in zijn leven had Mozes doorgebracht aan het hof in Egypte, de volgende 40 jaar in de woestijn. Hij had het geprobeerd om iets te veranderen in het lot van zijn volk, maar het had niet mogen baten. Het geloof hadden zijn ouders hem letterlijk met de paplepel ingegoten: het feit dat Mozes er nog was, was daar een levend bewijs van. En dan komt de ontmoeting met God, daar bij de braamstruik. ‘Mozes, doe de sandalen van je voeten, want de grond waar je op staat is heilige grond’ (Ex3:4). Ik heb het geroep van het volk gehoord en zal een keer brengen in hun lot en… Ik ga jou daar voor gebruiken. Dat was even slikken. Het moment was daar dat God hem riep tot een dienst. God wilde Mozes zenden – niet zijn broer.
In zekere zin zijn we allemaal gezonden (Matth.28:19), maar God kan ons ook op een bijzondere manier en tot een specifieke taak zenden. Dat hoeft niet per se across the ocean te zijn, het kan ook zijn tot een kleine taak. De vraag voor ons is: zijn we bereid om te gaan? Is de grondhouding in mijn leven dat ik bereid ben om gehoor te geven aan zijn stem, op het moment dat Hij mij roept?
Met toestemming overgenomen uit het magazine ‘Focus op de Bijbel’ #22.