In het eerste deel van ons verslag waren we aanbeland bij de vrijdagmiddag 10 mei. Hierbij het vervolg van onze avonturen.
Een heel mooi moment was er in de avond: de eerste bijbelstudie werd gehouden !! Een meisje van 17 jaar leidde op een heel mooie manier het zangmoment. We stelden ons voor en Peter gaf de eerste bijbelstudie!! Hij sprak over Hebreeën 11, een schitterend gedeelte over geloofshelden uit het Oude Testament : wandelen met God (Henoch) gehoorzamen (Abraham) en opnieuw beginnen met God (Abraham zondigde maar mocht opnieuw beginnen). Er was onder andere een vrouw (die vlakbij het project woont), waar we al eerder mee gepraat hadden en die nu voor de eerste keer kwam. Het praten met de mensen in de straat gaat heel vlot, ze zijn meestal heel vriendelijk en open. Als we van ons logeeradres op weg naar Damascus gaan, maken we vaak praatjes met de mensen. Het is makkelijk want ze zitten allemaal buiten en we vallen echt op als ‘Europese toeristen’. Verschillende mensen spreken Engels en dat is wel handig.
Zaterdag 11 mei 2013
Een dagtrip naar Manilla stond op het programma. We konden meerijden met pastor June en dat was zeker geen overbodige luxe (hieronder meer daarover). Eerst deden we een grote winkel aan voor de eerste belangrijke boodschappen voor de verbouwingen: toiletten, wastafels, vloer en douches. We zijn wel wat grote winkels gewend maar hier was er werkelijk een enorme keuze, vooral aan toiletten. Een leuk detail trouwens in verband met toiletten waar we al veel mee gelachen hebben is de afwezigheid van toiletpapier… voor ons ondenkbaar maar hier de gewoonste zaak van de wereld. Maar er is wel WATER… in elk toilet staat er dus een plastieken steelkannetje. En als je geluk hebt dan vind je toiletten met een “sproeisysteem”. Je kunt begrijpen dat dit al voor veel hilariteit heeft gezorgd.
Na een ferme vertraging (wat niemand hier erg vindt !!) kwamen we aan in de grootste Mall (shoppingcentrum) van Azië. Daar hadden we een afspraak met Nathaniël Vanammel. Nathaniël is afkomstig van Heule en een buur van Eddy en Christine Debruyn. Hij is 4 jaar getrouwd met een Fiipijnse vrouw en heeft een zaak. Het was voor hem heel leuk vooral omdat het de eerste keer was dat er Belgen op bezoek kwamen. Hij nam hiervoor speciaal het vliegtuig. Hij woont een uur vliegen van Manilla.
Na een leuke babbel en een snack (help, Bernard vond de porties miezerig klein en heeft dus ook bijbesteld onder deskundige assistente van Nathaniël), liepen we richting zee.
Maar ik laat Bernard nu eventjes zelf aan het woord:
>Dankuwel euh….Kristien….. We waren dus in het MALL ASIAN centrum; een van ‘s werelds grootste winkelcentrums vlak gelegen aan zee; binnen was het koel (giga-airco)maar ons bezoekje aan het strand was bijna niet haalbaar voor mij; ik vermoed zo’n 40 a 45 graden…..ik was dus helemaal van slag vanwege het temperatuursverschil…..maar goed ik probeer nu toch even te resumeren; Er is reeds 1 week voorbij; de vliegtuigreis vanuit Schiphol verliep voortreffelijk; woensdagmiddag toegekomen en een onmiddelijke confrontatie met de fillipijnse levenstijl ! Het zijn eigenlijk allemaal lachende supervriendelijke lieve mensen die je steeds behulpzaam willen zijn…..EN OOK ….armoede! hier heb je verschillende klassen…de ergste zagen we reeds langs de autoweg: de krotwoningen langs en op de rivier…..ongelofelijk hoe mensen daar kunnen vertoeven; zonder water, rioleringen en toiletten…….dan de venters tussen de auto’s door met dubieuze flesjes ijsgekoelde drankjes….en dan het verkeer….man man man…! De rijstijl van de Fillipijnen grenst aan het uiterste…..en toch gebeuren hier minder ongevallen dan elders in de wereld; het zijn precies letterlijk mieren in een mierennest: met een soort zesde zintuig waardoor ze precies “net” niet tegen elkaar aanbotsen…tjonge tjonge………En dan die welbepaalde voertuigen! overal zie je die wereldbefaamde “Jeepnys” ; een soort gewijzigde soms zelfineeengeflanste “open jeeps” in alle kleuren en maten en gewichten; hetzelfde met hun “tricycles” brommertjes met zijspan; ook in alle variaties…..een soort “eigen” openbaar vervoer……..en dat alles door elkaar heen wriemelend! maar goed….terug naar de studio en ik geef het woord eventjes aan brother Peter:
Dank je wel Bernard, aan dit relaas kan ik niets meer toevoegen. Gezien het nachtelijke uur (neen niet wat je denkt: het is niet vroeg in de morgen,want we proberen Bernard te helpen zijn ritme te veranderen; met succes overigens:hij heeft ons zelfs al verrast met ontbijt om 8 uur ‘s morgens! Ongelooflijk maar waar!) zullen we de studio voor vandaag sluiten ….tot de volgende keer !