Psalm 139: Wonderlijke kennis
1) Een psalm van David, voor de koorleider. HEERE, U doorgrondt en kent mij.
2) Ú kent mijn zitten en mijn opstaan, U begrijpt van verre mijn gedachten.
3) U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent met al mijn wegen vertrouwd.
4) Al is er nog geen woord op mijn tong, zie, HEERE, U weet het alles.
5) U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij.
6) Dit kennen – het is mij te wonderlijk, te hoog, ik kan er niet bij.
7) Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten?
8) Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar; of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.
9) Nam ik vleugels van de dageraad, woonde ik aan het einde van de zee,
10) ook daar zou Uw hand mij leiden en Uw rechterhand mij vasthouden.
11) Zei ik: Ja, duisternis zal mij opslokken! – dan is de nacht een licht om mij heen.
12) Zelfs de duisternis maakt het voor U niet duister, maar de nacht licht op als de dag, de duisternis is als het licht.
13) Want Ú hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven.
14) Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed.
15) Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde.
16) Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien, en zij alle werden in Uw boek beschreven, de dagen dat zij gevormd werden, toen er nog niet één van hen bestond.
17) Daarom, hoe kostbaar zijn mij Uw gedachten, o God, hoe machtig groot is hun aantal.
18) Zou ik ze tellen? Zij zijn talrijker dan korrels zand; ontwaak ik, dan ben ik nog bij U.