Dit is de vierde en laatste preek in een reeks doorheen Genesis 1-11.
De volgende teksten hebben wij al bekeken:
- Genesis 1 – onze plaats in de symfonie van de schepping
- Genesis 3 – waar ging het fout en is er een weg terug naar Eden?
- Genesis 6 – de zondevloed als daad van genade
Doorheen Genesis 1-11 is er een terugkerend thema: God die ingrijpt om
de schade van de menselijke en spirituele opstand te beperken.
Het verhaal van de toren van Babel is een polemiek tegen de officiële
vertelling van het ontstaan en grootheid van Babylon. In plaats van
Babylon als het middelpunt van het universum, de plaats waar hemel en
aarde elkaar ontmoeten, wordt Babylon voorgesteld als het hoogtepunt
van menselijke opstand en dwaasheid.
Het verhaal waarschuwt ons voor de gevaren van rijkdom en macht.
De bouwers wilden een naam maken voor zichzelf (v4). Zij waren van
één tong (v1, v6) wat kan wijzen naar een poging om heel de wereld
te onderwerpen aan hun cultuur en hun belangen.
Kerkgeschiedenis leert ons dat wij christenen ook kunnen handelen als
deze bouwers, wanneer wij proberen een naam te maken voor onszelf
en macht misbruiken om anderen te onderwerpen aan onze belangen.
Het verhaal van Pinksteren is de keerzijde van het verhaal van de toren
van Babel. Met de komst van de Heilige Geest is er bevrijding voor de
volkeren onder de heerschappij van Jezus. Er is éénheid in Christus onder
de verschillende, diverse culturen zonder dwang